GÖNÜL DAĞI
                                                     https://youtu.be/7yQI2mUX7Rc
Ne zaman Neşat Ertaş ın Gönül Dağı türküsünü dinlesem hep Anadolu canlanır gözümde..
Pamuk tarlalarında ki işçiler, yol boyu çadırlar geçer gözümün önünden.
Alaçam da çeltik tarlalarında diz üstü kara lastik çizmelerle suyun içinde ki boy boy insanlar..
Vezirköprüde ki çoban kadınlar..
Ayvacık ta dev kazanlarda pekmez yapan, Yeşilırmak a doğru derin derin duygularla dalan canlar.
Rize de çay bahçelerinde o yeşil denizde peştamalli yurdum insanı...
Nedense odun ateşinin közünde demlenmiş çay gibidir bende kırsal  
Özü bozulmasın diye öğretilerine değerlerine sahip çıkan saf temiz yurdum insanı.
Çayın tadı bozulmasın diye kıtlama şekerlerin tereklerde yer aldığı günler benim çocukluğumda kaldı belli.
Ama bende ki Anadolu hep o demli çay tadında.
Her ne kadar bugün  Anadolu eski Anadolu olmasa da.
Konum gereği çok zor bir coğrafyanın çocuklarıyız.
Hızla gelişen, dönüşen, değişen dünyaya Anadolu kültüründen geçiş hiç de kolay olmuyor.
Hepimiz ayrı kulvarlarda bu hızlı düzene ayak uydurmak için çabalayıp duruyoruz.
Genel kültür, gelenek görenek derken sürdürülegelen alışkanlıklarımızı bir kenara bırakıp ülke olarak biranda uyum sağlamamızda beklenemez.
Değerlerimizi koruyarak, yaşatarak yeni dünyanın hızını yakalamaya çalışmakta en çok zorlandığımız konu ise detaylı, ölçülü düşünme ve sonuç odaklı çalışma yeteneğimizin gelişmemiş olması.
Olduğumuz yeri varetmek yerine hep daha iyi için bir yerlere gitme, göçme telaşındayız.
Olduğumuz yerde olgunlaşıp meyve veremiyoruz, hemşehricilik duygularımız çok zayıf.
Ne eski yapılarımızı ne de eski bize ait geleneklerimizi koruyabiliyor özünde yaşatabiliyoruz.
Olduğun yerde olgunlaşmak için gönül dağının, can özünün nereye aktığını iyi bilmek gerekiyor.
İşte orda başlıyor hemşehricilik, süreklilik, mülkiyet duygusu, mekansal varoluş çok önemli kök salmada olduğun yeri var etmekte..
Son yıllarda en çok üzüldüğüm konulardan biriside eskiye olan hürmetin azalması ve günden güne hoyratlaşan bir toplumsal düzen..
Yeniye karşı doğru eğri demeden olan düşkünlük ise bence artık korkutan boyutlarda..
Çevremizi, fiziğimizi, kıyafetimizi değiştirerek bir yerlere ayak uydurma telaşındayız.
Tatil tatil, mekan mekan gezerek rahatlama çabalarındayız..
Oysa ki atladığımız en önemli şey ruhumuzun yenilenmesi değil mi?
Düşünmeden, sorgulamadan bize on gömlek büyük gelen bir giysiye bürünmek, en lüks yerlerde yaşamak, en lüks arabalara binmek neyi değiştirir.
Onların içindeki ruh aynı yerindeyse, nereye gitsen senle gelmez mi?
Bugün sadece kendi şehrimizde ki göç oranlarına bakınca, göç hikayelerini dinleyince, oturup bir köşeye alış veriş merkezinde ki o ilginç manzaraları seyredince hep daha derin sorgularım..
Doğduğun huzur bulduğun yerde var olmak mı..
Doyduğum yer deyip özünü geride bırakıp oraya kök salmaya çalışmak mı..!
Neşat Ertaş la başladım yine onla bitireyim bu yazımıda..

'' Gönülle yaşarsam dünya benim
  Gönülsüz yaşarsam dünyayı neyleyim.''

Yeşim...

NE BÜKE BİLEN, NE ÖPE BİLEN ZİHNİYETLERE İTHAFEN…!

1993-2002 yılları arasında tam dokuz yılım, Ondokuzmayıs Üniversitesi dahiliye, nöroloji, nöroşiroloji bölümlerinin içinde geçti.

Bu dokuz yılın en az beş yılını, o koridorlarda koşuşturarak, kaldığımız odaların camlarından her sabah gelen ve her akşam giden arabaların sayıları sayarak geçirdim.

Sayısız doktor, akademisyen, hemşire arkadaşlarım vardı, hep yanımızdaydılar, onlara uzun yıllar ve tedaviler aşamasında bir o kadarı daha eklendi.

Hayatımız da peşpeşe yaşanılan talihsizlikler, herkesi etkiliyor, mücadelemizi görüyor bizi rahat ettirsinler diye hepsi görevlerinin üstünde çaba harcıyorlardı..

Ne yazık ki biz üç hastamızı da oradan sağ çıkaramadık.

Ellerimizden kayıp gittiler.

Ben ki hastaneden, kokusundan, her şeyinden ireti olan biriyken, söz konusu kendi canın kanın olunca hiçbir yerine dokunamadığım hastanenin en uygun köşelerine kafamı dayayarak uyudum.

Ben ki bebek kakasından tiksinen, çaresiz kalınca dayanamayıp hiç tanımadığım hastaların altını aldım, tükürüğü boğacak hemşire gelene kadar geç kalacak diye aspire makinalarıyla kaba olucak ama tıbbi adıyla balgam temizledim.

Ben ki ölü kelimesinden bile korkan ben,

bir beden bir ruhtan nasıl ayrılıyor, o can nasıl veriliyor, o koku, o ten pembeden sarıya nasıl geçiyor, salavat nasıl veriliyor, ya da verilemiyor çok şahitliğini yaptım.

VE BEN

O odalarda 2000 li yıllarda, nöroloji bölümünde dayısı tarafından tecavüz edilmiş iki yaşındaki bir bebeğin annesinin ''Allah ım onu böyle yaşatma al'' feryatlarıyla ensestle tanıştım.

Belki bunu da yazmam çok doğru değil ama benim niyetimi bilenlerin anlayışına sığınarak yazıyorum;

Dedem toptan zahireci, babam kabzımal olduğu için kilo bilmeden büyüyen, para kavramı olmayan, yokluk görmeyen ben, parasızlık ne demek onu da çok acı gerçeklerle öğrendim.
Kan parası, can pazarı ne demekmiş, kan almak için cebinde parası yetmeyen bir evlatla, hastanelerde kanını sermaye yapmış kaçak satarak çocuklarına ekmek götürmeye çalışan bir babanın içime kazınan sahnelerini seyrederek öğrendim.

Çok Türk Flimlerini aratmayacak sahneleri o koridorlarda yaşadım.Kavonoz içinde el bebek gül bebek büyütülen, dış dünyayı kendi ekseni gibi pembe gören ben siyahı, griyi hayatı öğrendim.

İşte orda başladı benim evrimim, dönüşümüm, gerçek sandığım her şeyin dünyevi, asıl gerçeğin maneviyata dönüşü..İşte o odalarda başladı Mevlana ile buluşup mesneviye dalışım,Yunus' la, Hacı Bektaşi Veli ile Şems ile tanış oluşum..

İşte o koridorlarda başladı ne yapabilirim, bu öğretiler bu yaşadıklarım acı birer tecrübe değil tevafuk, ''derdim var deme, ne dertler var.'' diyor, sana verilen ödev sınavların dediğim yola koyuluşum.

Herkes gün gün gezerken, parmağındaki taşın kratını, Louis Vuitton çantalarını konuşurken her imkanım olmasına rağmen, öğrendiğim gerçekler için neler yapabilirim koşuşturmalarım.

Bazı sivil toplum kuruluşlarını amaçlarından dolayı eleştirdiğim, orda olmak istemediğim için kabul görmeyişlerim, uyumsuzluğum onların tanımıyla yabaniliğim..

Şimdi bunları durup dururken niye yazdım..

Tabi ki herkesin bir hikayesi var tıpkı benim gibi, ki yazdıklarım  hikayemin en minimize giriş özeti..

Niye yazdım şimdi durup duruken bunları biliyor musunuz;

Hayatını sadece bir yerlere sığınarak, birilerinden güç alarak idame ettirmiş, ruhları kalp gözleri Allah tarafından kapatılmış, asla iflah olmayacak adı benim gibi insan olarak geçen kişilerin biraz haddini bilmesi için yazdım.

Benim 17. yılını tamamladığım, sahalarda mucadelesini verdiğim her konunun arkasında duracak, bu gün bir koltuğa oturtulsam, yetki verilse çözecek kadar harmanında olduğumu anlamaları için yazdım.

Yanımıza gelmeden ordan buradan resim kopyalayarak, yalan haberler yaparak, devletten, adaletten iyi bildiğini ispatlamaya çalışanlar,ne yürüdüğüm yolu yürümüş, ne de benim ayakkabilarımı giymiş, uzaktan komutla çalışanlar için yazdım.

Mertliğin cinsiyeti yoktur bende …Mert kelimesinin anlamını araştırsınla,r yanıma gelsin benden sorsunlar, uzaktan yorulmasınlar diye yazdım.!

Bugün yanımda olan, arkamda duran herkes benim hikayelerimin içinde benimle mücadele etmiş ve benim yürümeye çalıştığım yola inanmış, ne benim kurduğum derneğe, ne de o derneğin gücüne sığınmaya  ihtiyacı olmayacak kadar titride, ekonomik gücüde yüksek insanlar .

2013 de ‘’Kadın Ustalar Projesinde’’ yaşadığımız olumsuzluklar üzerine o zamanki Vekilim Sayın Tülay Bakır la paylaştığım ‘’cinsiyet ayırt etmeden özgür her konuda çalışmak istiyorum Sayın Vekilim’’ dediğimde ''en güzeli kendi derneğini kurmak olucaktır ''diyerek önümü açtığı ve benim çalışmalarıma inanan, başarmam için mücadeleme saygı duyup katkı sunan insanlarla ELVİN adı altında tamamladığım sahalardaki 13. Elvin deki 4 . yılım..

Ne benim, yıllardır siz sorunları uzaktan seyrederken, hatta ne olduğunu bilmezken

Benim ayağımda topuklu ayakkabılar yerine kara lastiklerle onlardan biri olarak,

Onları anlamaya çalışarak yürüttüğüm çalışmalarıma, ne de ELVİN i kurduktan sonraki başarılarımıza kara kaleminiz gölge düşüremeyecek.

Sizler şantajla insanları sömürürken, benim hiçbir karşılık  beklemeden verdiğim yıllarıma

Herkes izin verse sizin varlığından haberdar olmadığınız Hak izin vermeyecek.

VE yaptığımız her projede ki( mütevazi olamayacağım bu yazımda çok ta bana uymuyor ama bardağı taşırdılar) hepsi de birbirinden büyük, akademik çıktıları çözüm odaklı projeler, projeler de emekleri olan kişilerin hepsi bende kıymetli kişiler.

Onlardan biri olmasa o başarıların yakalanamayacağı projeler, hiçbir yanlışını görmediğimiz vefasına saygı duyduğumuz kişiler..

Bu güne kadar sahadaki çalışmalarımızda üç vali, sayısız ilçe belediye başkanı, üç bakanlık ve sayısız kamu kurum kuruluşlarıyla çalıştık proje yürüttük.
Yaptığımız bütün çalışmalar kağıt üstünde, laf ucunda değil taşın altında eli değil kollarıyla girilip
Çalışılmış projeler.

Sadece proje üret deseler bana,benim aklımdakilere benim ömrüm yetmez.

Bugün yıllardır yaptığımız projelerde dokunduğumuz binlerce insanın  kalbini kazandık.

Doğru işlerimizle duayı,takdiri, ödülü, alkışı  kazandık.

Belki onların sorunlarını çözemedik ama gönüllerini fethettik..

Sorunları en doğru noktalara, en doğru şekilde taşıdık.

‘’Kendilerine ait hayalleri olmayanlar, sizinkileri de göremez ‘’..demiş Murathan Mungan..

Bu yazıyı okuduğunuz andan itibaren hayal kurmaya başlayın..

Belki beni, bizi çok daha iyi anlayabilirsiniz..

Dünya üzerinde 400 milyon çocuk savaş, açlık, işgal, yoksulluk yüzünden ya annesiz, ya babasız ya da her ikiside yok yetim..

Sadece bizim şehrimizde ki Aile Sosyal Politikalar kurumlarında kalan çocuk sayısı bile çok üzücü..

Koruyucu aile sistemi farklı çözümler için proje aşamasındayız..Benim onlar için büyük hayalimse Çocuk Köyleri..
Varsa cesaretiniz gelin hayalimi anlatim.Yazın sesimizi duyurun..

Aklınızı, kaleminizi  iyilikleri tüketmek için değil yaşatmak için kullanın..

Yeşim Gürsoy olarak, Elvin Derneğinin kurucusu ve Yönetim Kurulu Başkanı olarak

Şahsım ve derneğim adına yaptığımız çalışmalara gölge düşürmeye çalışanlar 

Size kısaca bu yazımda şunu söylüyorum;

Biz inandığımız yolda, yaptığımız çalışmalarla arkamızda yüreğimizi adımızı bırakacağız..

Belki bir Mevlana, bir Yunus, bir Hacı Bektaşi Veli olamayacağız

Ama birilerinin kalbinde adımız, ellerinde sıcaklığımız kalıcak.

Sizler için de selamet dileklerimiz.

Yeşim…

CUMHURİYET ve SAMİMİYET

94 yıl önce bugün;

Tarih boyunca, kahramanlık ve zafer hikayeleri yazmış

Her köşesi cebren ve hile ile ele geçirilmiş

Şaşalı bir zenginlikten
Hayal bile edemeyeceği bir yoksulluğun içine sürüklenerek

Tarihten, Türklüğünden
Men edilmeye çalışılan bir milletin

Silahının, topunun, tüfeğinin değil
Ortaya koyduğu yüreğinin zaferi olan

Cumhuriyetin ilan edildiği gün bugün..

Binlerce şehidin kanıyla yoğrulmuş
Toprağımızın üzerine ay yıldızın düşüp
Gölgesinde özgürce yaşayabileceğimiz bayrağımızı

Göklere çektiğimiz gün bugün…

Çaresiz, yoksul, her şeye rağmen
Canını dişine takmış bir milleti

Milli ruhla birleştirip, aklıyla, fikriyle, liderliğiyle

Tarihe adını silinmez harflerle yazdıran

Türk milleti olmanın, ne demek olduğunu

Tüm  hainlere gösteren

Mustafa Kemal ATATÜRK ün kurduğu

CUMHURİYETİN ilan edildiği gün bugün.

Hangi makamda, hangi koltukta

Kim rahatça oturuyor, özgürce konuşuyor

Seçiyor, seçiliyorsa

O koltukta oturma hakkına sahip olduğu gün bugün..

Kiliselerde ki çan sesleri arasında değil

Camilerin arasında, çan sesleri duyuluyorsa

Bayram namazları sokaklara, caddelere sığmıyorsa

Herkes kendi inancıyla
Yaradanıyla baş başa kalabiliyorsa

O özgürlüğü eline aldığı gün bugün..

Dünya tarihini al eline, oku bakalım..!

Kaç devlet, kaç millet

Böyle bir coğrafyada sömürülmeden kalabilmiş

Kaç devlet yıkılmazlığıyla dünyaya

Türk adıyla korku salabilmiş

İşte senin TÜRK lüğünün tarih değil varolmaya devam ettiği

TÜRK MİLLETİ olduğun gün bugün.

Taaa o zamanlarda yazılan NUTUK ları

Dikkate al …!

‘’Bastığın yerleri toprak diyerek geçme tanı

  Düşün altında binlerce kefensiz yatanı,’’ diyerek

Bu millet üzerinde yıllardır oynanan oyunların

Ve yapacağınız yanlışların

Bize yaşatılan 15 Temmuz ları getireceğinin söylendiği gün bugün.

İşte bu yüzden sırf bu yüzden

94 yıl sonra bir kez daha anla

Cumhuriyet demek;

Umudunu yitirmeden

Mutlulukla

Huzur ve barış içinde

Uygar bir toplum olarak

Renk,Irk

İnanç, cinsiyet ayrımı yapmadan

Yasaksız, demoktratik, hukuk devletinde

Eşit haklar olarak

Türki ye de birlikte yaşamak demek..

Cumhuriyet;
ATA larıyla TÜRK kalmış bir millet demek

ATATÜRK demek..

O zaman bize o koltuklara oturma hakkını veren

Bu koltuğun asıl ve inmez sahibinin günü olan bugün

Her yere Bayrağınla Atanı aynı anda
Asman gereken gün de bu gün demek..

Diliyle söyleyip,kalbiyle ikrah etmeyenleri

Samimiyetini bir kelimede söylemiş olmak için söyleyip geçenleri

Birkez daha gördüğümüz

Her şeye rağmen herkese rağmen

NE MUTLU TÜRK' ÜM DİYEBİLENE….

Dediğimiz gün bu gün…

Yeşim..

GELECEKTE DAHA GÜÇLÜ BİR TÜRKİYE İSTİYORSAK, GELECEĞİ GÜÇLENDİRİLMİŞ KADINLARIMIZIN SAYISINI ARTIRMALIYIZ.

2017 yılının son aylarına girdiğimiz şu dönemlerde  2017-2018 eğitim programlarımızı belirledik.Türk Kadının hayatın her kesiminde olduğu gibi ekonomik alandada hak ettiği yerlere bir türlü gelememesinin altında yatan temel sorunlar üzerinde yıllardır çalışmalar yapıyoruz.Gerek Sivil Toplum Kuruluşları, gerkese devlet politikları, oluşturulan komisyonlar, bakanlıklar yaptıkları bütün çalışmalara rağmen dünya standartlarına hala istenilen oranlarda yaklaşamadık.

Gerçekten de, Dünya Ekonomi Forumu’nun 144 ülkeyi kapsayan 2016 yılı Cinsiyet Eşitsizliği Küresel Endeksi’ne göre, Türkiye’de her 100 erkeğe karşın ekonomiye dâhil olan kadın sayısı sadece 46’dır. Türkiye bu performansıyla, 144 ülke içerisinde kendisine ancak 129. sırada yer bulabiliyor. Nitekim bu durumu destekler nitelikte, TÜİK tarafından açıklanan en güncel verilere göre, 2015 yılsonu itibariyle erkek işgücünün yüzde 65’ine iş yaratabilirken; kadın işgücünün sadece yüzde 27,5’ine istihdam yaratabilmişiz.

Diğer taraftan, Başbakan Yardımcımız Mehmet Şimşek okuduğum bir beyanatında  bu çok önemli sorunu ve çözülmesi halinde ülke ekonomisine yapacağı muazzam katkıyı ifade ederken; aslında çözümün nerede olduğunu da satır arasında vermiş.Okula gitmemiş ya da sadece ilkokul mezunu olan kadınlar arasında iş gücüne katılım oranının yüzde 15-18 arasında olduğunu vurgulamış.

Sayın Şimşek’in bu vurgusuna ben de mukayese gücü yüksek bir başka detayla katkı sağlamak isterim. Türkiye’de okuma yazma bilmeyen kadınların kadın nüfusuna oranı neredeyse yüzde 10’dur ve bu oran aynı durumdaki erkeklerden tam 5 kat daha fazladır. Bu da acil ve topyekûn yapısal reform ihtiyacının nereden başlaması gerektiğini açıkça ortaya koymaktadır. Evet, eğitimde fırsat eşitliği ama onunla birlikte yüksek kalitede eğitimin bizzat kendisine erişimi sağlamak gerektiğini açıkça gözlerimizin önüne sermektedir.

Bunun da temel yolunun cinsiyet eşitliğinden geçtiğini kabul etmemek artık tartışılma boyutunun çok ötesinde bir hal almıştır.“Teknoloji bu kadar hızla gelişirken, bizim hala kadınların eğitimi ya da iş dünyasına katılımı konusunu tartışıyor olmamız bir noktada üzücü bir durumdur.Ancak şunu da belirtmeden geçemeyeceğim bu durum sadece bizim ülkemiz de değil tüm dünyada önemli bir sorun halindedir.

Diğer önemli bir konu ise Türkiye’de kadınlar, erkeklerle aynı eğitim düzeyinde olmalarına ve aynı işi yapmalarına rağmen erkeklerden daha az maaş alıyor olmalarıdır. TÜİK’in 2014 yılı rakamlarına göre aynı eğitim düzeyine sahip kadınlar yine aynı eğitim düzeyinde erkek rakiplerinden yüzde 1.3 oranında daha az gelir elde ediyorlar. Kadınların iş gücüne katılımı, hem dünya hem de Türkiye ekonomisi açısından önemli bir fırsat oluşturmaktadır. Çünkü kadının çalıştığı, yönetimde olduğu şirketlerde kârlılıkta önemli artışlar gözlenmektedir. Verilere göre Türkiye’nin GSYİH’sı, kadınların iş gücüne katılımını destekleyecek güçlü politikalarla, 2025 yılında yaklaşık yüzde 20 oranında artma potansiyeli taşıdığı yapılan araştırmalar sonucunda belirlenmiştir.

Kadınların işgücüne katılımı, hem dünya hem Türkiye ekonomisi için önemli bir büyüme fırsatı olarak bütün verilere dayandırılarak gözler önüne serilsede OECD ortalamaları yüzde 60 civarında seyrederken, Türkiye’de 15 yaş üstü kadınlar arasında istihdam oranı TÜİK 2015 verilerine göre yüzde 27.7 seviyelerindeyken bu oran aynı yaş grubunda erkeklerde  yüzde 65 oranında gerçekleşmektedir. Yani Türkiye’de kadınların istihdam oranı erkeklerin oranının yarısından daha düşüktür.

Bütün bu bilgileri kısaca toparladığımızda çıktığımız sonuç verisi ise yine aynı..Teknolojik imkanlara erişimin tek yolu her şeyde olduğu gibi eğitimden geçmektedir.Türkiye de hala okumaz yazmaz kadın oranı erkeklere göre on kat daha fazladır.Her yüz kadından onunun okur yazar olmaması ve hala eğitime erişimin gerekli düzeylere erişememsi  çok düşündürücü başlıklar altındadır.Tabi bu başlığın en derinden yaralayıcı alt başlığı ise kız çocuklarının erken yaşta evlendirilmesi ve bu sosyo kültürel sorunun hala kanun nezdinde de hakettiği çözümlere ulaşamamış olmasıdır.

Bütün bu düşündürücü çözüm bekleyen sorunların yanında son beş yılda devlet destekleri ve teşviklerle kadın esnaf sayısında ki artış ve buna bağlı istihdam rakamları ise sevindirici umut verici boyutlardadır.

KOSGEP, TKDK, İŞKUR vb kurumların sağladığı ekonomik teşviklerin, büyük şirketlerde ki kadın yönetici saytılarında ki artışların,beklenilen makamsal başarıların, hem dünya hem ülke ekonomisine kadın işgücü payının daha hızlı eklenmesinin en hızlı yolu durmadan ara vermeden yapılacak sürekli eğitimlerdir.

Bu konuda gerek sivil çalışmalarımızda gerekse işimizde bunu amaç edinmiş kişiler olarak her türlü taşın altına elimizi koymaya hazır olduğumuzu bir kez daha belirtmek isterim. Gelecekte daha güçlü bir Türkiye'nin, geleceği güçlendirilmiş kadınlarımızın sayılarının artmasıyla mümkün olacağı inancıyla hepimize başarı yolu açık günler diliyorum..

Yeşim Gürsoy

                                  PARMAĞIMDA YÜZÜKLER, KOLUMDA BİLEZİKLER

                                  Bu başlığı görünce bir çoğunuzun aklına
                                  Mustafa Topal'ın ''Oy Oy Emine'm'' şarkısı gelmiştir.
                                  Ne meşhurdu bir zamanlar..
                                  Bütün düğün salonlarında bu şarkı çalar
                                  İnsanlar zincirden çıkmış gibi oynarlardı...
                                  Bir başkaydı eskiden her şey ...
                                  Ne samimi, ne sıcak ortamlar vardı.
                                  İki gündür yy. ın meşhur gribiyle,
                                  Kendi amazon ruhumla verdiğim savaşımda,
                                  Yüzde ellilik ayakta geçirdiğim hiç bir vakti ziyan etmedim..
                                  Bütün albümleri salonun ortasına döktüm..
                                  Epey bir temizlik yaptım..
                                  Çocukların anı albümlerini düzenledim..
                                  Artık bana ait olmayan verilecek olanları seçtim..
                                  Kendi resimlerimi ayırdım..
                                  Bütün bunları yaparken insan anılarda da
                                  Yolculuk yapıyor ister istemez...
                                  Hayatı kocaman bir zaman tüneli gibi gören ben
                                  O tünelin içinde, kimin yeri neresiyse oraya yerleştirdim herkesi..
                                  Belki de çoktan yapmam lazımdı ..
                                  Zamanı bu günlerdeymiş demek ki..
                                  Tam bu esnada yukarıdaki resim geçti elime..
                                  Benim hiç hatırlamadığım ama annemin her bana
                                  Kızdığında ne kadar aklına koyduğunu yapmakta
                                  Direnen bir çocuk olduğumu
                                  Anlatmak için bin beşyüz defa dinlediğim
                                  Bizim mahalledeki sucu İsmail in
                                  Oğulları Suat ile Murat'ın sünnet düğünü..

                                  Efendim beni o düğüne götürmüşler yaşım üç yokmuş..
                                  Doğrudur çünkü ben üç yaşımı hatırlıyorum..
                                  Bunu hatırlamamam imkansız olurdu..
                                  Sünnet yatağının oraya kadar gelmişiz, annemler takıları takmışlar
                                  Yerlerine oturacaklar bende bir kıyamet.
                                  Ortalığı birbirine katmışım
                                  Bende o süslü yatağa yatacağım..
                                  Babam her ne kadar erkek yatağı orası desede
                                  Babaannem, annem, düğün sahipleri
                                  Olur mu canım çocuk o, heves etti demişler beni yatağa yatırmışlar..
                                  Ama bitmemiş davam..
                                  O şapkalardan takacağım...
                                  Arkada insanlar, sinirlenen babam, çaresiz annem
                                  Ağlayan ben..
                                  Tamam demişler küçük olan Suat'ın
                                  Şapkasını almak istemişler..
                                  Bu seferde Suat kıyamet koparmış ''şapka benim''....
                                  Ortalık kıyamet yeri.
                                  Suat ağlarken nasıl olduysa ben susmuşum
                                  İki eliyle şapkasına yapışmış Suat'a şöyle bir yan bakmışım..
                                  Annemler ne olduğunu anlamadan
                                  Ağzımdaki memeyi ağlayan Suat ın ağzına tıkmışım.
                                  Suat susmuş, tam bu arada şapkayı alıp başıma takmışlar
                                  Herkes gülmekten yerlere yatmış..
                                  O arada da bu yakışıklı, sünnet şapkalı
                                  Zafer benim resmimi çekmişler..
                                  Babaanneli, dedeli, halalı, amcalı
                                  Büyük ve kalabalık bir ailede büyünce
                                  Bir de ailenin ilk torunu olunca biraz fazla nazlı büyütülmüşüm..
                                  Doğum günlerimi hatırlıyorum
                                  Biri bir kolumda biri bir kolumda bilezikler
                                  Parmaklarımda yüzükler...
                                  Birde babaannem kendi taktıklarını çıkarttırmazmış anneme..
                                  Öyle kolunda bilezikler, parmağında yüzükler 
                                  Gezermişim mahallede..
                                  Dayım Kıbrıs donanmasında subaydı ben küçükken
                                  Halalarım Almanya da ..Oyuncaklarımı anlatamam..
                                  Sabah sekizde bütün mahalle bizim üzüm asmasının altında
                                  Annem kahvaltı yapmadan izin vermezdi oyuncaklarımızı çıkarmaya
                                  Sonrası akşama kadar herkesle her şeyimi paylaşırdım
                                  Hiçbir şeyim kırılmaz hiçbir şeyim kaybolmazdı..
                                  Akşam olunca hep birlikte toplardık
                                  Ertesi gün oynayacağımız şekilde..
                                  Herkes bize gelebilir, biz kimseye gidemezdik..
                                  Bir de en çok bakkala gitmek için ağlardım...
                                  Beş metre uzaklıkta olan bakkala kadar gitmeyelim diye
                                  İki katlı evin bir odası mini bakkal..
                                  İsterizde orda olmaz diye dedem
                                  Bakkaldan çok çeşit koyardı kilere...
                                  Oysa parayla bir şey almak ne büyük bir mutluluktu o yaşlarda..
                                  İlkokula başladığımda en çok kantine alış verişe giden çocuk bendim
                                  Serbest bölge... ver parayı al istediğini..
                                  Büyüdüm hala evimin bir köşesinde küçük bir bakkal var..
                                  Hiç sokağı bilmeden, kötülük bilmeden büyütülmekte çok zor..
                                  Herkesi kendiniz gibi bilmek..
                                  Bizi büyüttükleri korumacı fanustan çıktıktan sonra.
                                  Çok zor öğrendik gerçek dünyada ki her şeyi
                       
                                  Öğrenemediğim alt kültür denen o garip anlayıştan 
                                  Çok tiye alındığımı bilirim..
                                  Hiç eğrisinden bakmayınca hayata
                                  Cümle nasıl kurulduysa o..
                                  Hani bu günlerde çok yükleniyoruz ya
                                  Nilhan Sultan a bazen acaba haksızlık mı ediyoruz diyorum..
                                  Oda nasıl büyütüldüyse öyle biliyor hayatı
                                  Fanustan yeni çıkıyor ona da zor geliyor eminim şimdi her şey
                                  Ama oda alışacak herkes gibi
                                  Gerçekler acı ne yazık ki, hayat gösterildiği gibi değil..
                                  Eskilerden ne kaldı ki Sultan lık kalsın..
                                  Kalanları da yok ediyoruz el birliğiyle.
                                  Listelerden de kalktı artık Sayın Topal ın şarkısı okunmuyor
                                  Okunsa da o günlerin popülitesi yok.

                                  Eski bileziklerinin yüzüklerinin modası da yok
                                  Sadeliği seven biri olarak
                                  Bende bir çocukluğumda hatırlıyorum zaten
                                  Parmağımda yüzükler, kolumda bilezikler..

Yastayım Gönlüm Anlamıyorsun..

Yastayım Gönlüm Anlamıyorsun..

Bazen öyle derin hislerle

Uyanıyor ki insan ..

Gözlerini açmak istemiyor…

Bu dünyaya ait olmadığını

Düşünüyor o an.. ..

Ruhun bedeninde

Derin uykularda dinlenirken

Hiç bilmediğin alemlerde ki

Huzuru özlüyorsun..

Korkutuyorsun beni dünya..

Sana karşı geliştirdiğim

Kalın duvarları zorluyorsun..

Hergün sayfa sayfa zulüm 

Merhametsiz insanlarla

Karşıma başka bir kötü çıkıyorsun…

Derin duygulardayım

Gönlüm beni duymuyorsun..

Gel dedin geldim

Aşk kapısı gir dedin girdim

Dinle dedin dinle

Gönül sesimi dinle

Aşkımı dinle…

Dinlemeye doyulur musun

Sevmelere bilmem.!

Hangi yıldızdasın

Hangi galakside saklı

Beni arama diyorsun bulamazsın

Görmek istiyorsan

Aynadayım bakarmısın..

Derin deniz bu sular okyanus

İçinde kaybolursun..

Mavi gök kanatsız kuş yüreğim

Uç diyorsun uç…

Kötülerden kaçta gel

Konuşmak istiyorsan

Ne duruyorsun

Ellerini Sema ya

Kalbini Mevla ya açta gel…

Yeşim ce ….